Vieiros

Os primeiros poboadores coñecidos de Baviera eran celtas, que foron conquistados por Roma ao comezo da nosa era. Entre os anos 488 e 520 a tribo xermánica dos bávaros, que lle deu nome ao país, asentouse na zona desprazando os romanos.

Nos séculos VII e VIII, Baviera foi cristianizada por monxes irlandeses e escoceses. No ano 788 Carlomagno incorporou Baviera no Imperio Carolinxio. No S.X pasou a formar parte do Sacro Imperio Romano.

En 1180 o emperador Frederico I deulle o territorio ao conde Otto de Wittelsbach, marcando o inicio da dinastía que gobernou Baviera até 1918. Os séculos seguintes estiveron marcados polas disputas internas, e en política exterior polas alianzas de cada momento.

En 1813, Baviera revélase contra Napoleón e únese á Confederación Xermánica contra el. Con este movemento consegue conservar a súa autonomía política e convértese no terceiro estado alemán máis grande tras Austria e Prusia.

Baviera colabora con Prusia na Guerra Franco-Xermana de 1870 e participa da creación do Imperio Alemán. A Constitución de 1871 asegúralle en troques maior independencia ca o resto dos estados constituíntes.

Ludwig II, rei de Baviera dende 1864, é declarado enfermo mental en 1886, acusado de gastar os cartos do país en proxectos extravagantes como o Castelo de Neuschwanstein, onde só empregou material e man de obra bávara. Os seus defensores considérano un símbolo e sosteñen que foi traizoado.

República independente
Poucos días despois da derrota alemá na I Guerra Mundial, en novembro de 1918, a revolución prende en diversas partes de Alemaña. En Baviera o rei é deposto e o día 22 dese mes proclámase a república independente.

Os socialistas, liderados por Kurt Eisner, controlan o Goberno. Mais este é asasinado por un monárquico o 21 de febreiro de 1919. Os comunistas, inspirados por Rusia, proclaman a República Soviética de Baviera o 7 de abril. Porén, o Exército derrótaos en maio.

Reinstáurase un goberno nacionalista panaxermánico, polo que o país volve ser un Estado alemán da coñecida como República de Weimar (a Alemaña de entreguerras).

En 1920 e 1921 hai dúas tentativas fracasadas de golpe de estado por parte de sectores da dereita. O movemento radical Partido Nacional Socialista téntao en 1923, e tamén fracasa.

O seu líder, Adolf Hitler, é condenado a cinco anos de cárcere. Só cumpre un, tempo no que escribe Mein Kampf ('A miña loita').

Cando os nazis acceden ao Goberno alemán en 1933, constrúen o seu primeiro campo de concentración en Baviera. Ademais, o país perde a súa independencia como estado.

Moitos bávaros apoian o nazismo e o conflito bélico en 1939, que foi presentado como unha campaña anticomunista. No entanto, nas áreas rurais hai un rexeitamento debido as políticas anticatólicas do réxime.

E en Múnic xurdiu o grupo Die Weiße Rose ('A Rosa Branca'), formado por estudantes universitarios e o seu profesor de filosofía, que até 1943 desenvolveron unha campaña panfletaria contra o nazismo.

Land alemán
Ao finalizar a II Guerra Mundial, o movemento nacionalista tentou conseguir o apoio dos EUA a un Estado bávaro independente, mais finalmente obtiveron unha autonomía diferenciada coa constitución de Alemaña Occidental.

No entanto, Baviera foi o único dos estados federados que a rexeitou en 1949. Dende entón, e salvo de 1950 a 1953 cando o Bayern Partei gobernou en coalición co SPD e co FDP, o partido demócrata-cristián liderou o Executivo.

A nacionalidade bávara está estabelecida na constitución do Estado Libre de Baviera. Ademais, na constitución federal sinálase que “Baviera é un estado legal, cultural e socialmente”.

O país ao igual que outros länder alemáns está representado na segunda cámara do Parlamento alemán, a Bundesrat, con seis dos seus 69 membros, proporcionais ao seu número de habitantes.