Vieiros

Xoves 12 de xuño. Ás dúas da tarde, Margaret Kearney, do condado de Carlow, estaba aínda por decidir que votaría no referendo. Margaret non entende que é o que gaña o país con aprobar o Tratado de Lisboa (raramente chamado ‘euroconstitución’ nos medios irlandeses), pero o que si que sabe é que Irlanda (coma outros países pequenos da Unión Europea dos 27) perderá o seu comisario en Europa 5 anos de cada 15.

"Somos un país tan pequeno, que a ninguén en Europa lle vai interesar o que teñamos que dicir", di Margaret, tentando decidir o seu voto lendo un artigo no Irish Independent. Pero o voto de Margaret está ben decidido xa antes de rematar de ler o xornal: coma outros milleiros de irlandeses, Margaret non ten nin unha idea aproximada de que vai o tratado (ninguén se preocupou en explicarllo á poboación – sería por algo), nin o que significa para o país nin as consecuencias que terá nas vidas diarias dos cidadáns.

E mentres que a campaña do NON se molestou en mandar unha mensaxe sinxela ao electorado: ‘se non sabes, vota non’; a campaña do SI (con todos os partidos políticos detrás, menos o Sinn Fein) perdeuse nunha batalla sen argumento conciso, tentando pórlle etiquetas aos cidadáns: os Pro-Europeos contra os Anti-Europeos – nun exercicio obsceno de maniqueísmo político sen substancia algunha.

Mira que ben nos ten ido en Europa, Europa agora conta con nós, vota SI (veña oh!) – foi a mensaxe do status quo, confiado na vitoria. Pero os irlandeses non o tiñan nada claro e a ninguén lle gusta que lle manden o que un ten que facer – sen dar un motivo convincente. Así o demostraron o 53,4% dos electores que se animaron a votar – NON a Lisboa (que non a Europa).

"Se votamos non, non perdemos poder, seguiremos a ser parte de Europa, pero non perderemos o noso comisario", explica Margaret, que tres páxinas máis tarde parece totalmente decidida polo non. "O tratado recorta o noso poder e a nosa voz en Europa. Votar non e un voto pola democracia".

Sorpresa e decepción no goberno e na maioría dos partidos políticos; sorpresa e alegría no Sinn Fein e Libertas (o grupo creado especificamente para promover o "non"). E agora, cal é o plan? Os representantes do goberno declaraban estupefactos que simplemente non o saben- tan seguros estaban da súa vitoria. O plan? Borrón e conta nova.