Vieiros

En maio de 2005, Akifur Rahman, xefe dunha empresa consultora informática de 34 anos, foi detido polas gardas fronteiras americanas en Detroit, cando volvía de visitar á súa familia no Canadá.

Escoltado, a Rahman metérnono na cadea, separado dos seus dous nenos e da súa muller que o acompañaban na viaxe. Estivo preso durante seis horas, durante tres das cales foi sometido a un interrogatorio atado a unha cadeira.
Con outros oito cidadáns americanos, Rahman decidiu, en xuño de 2006, presentar unha denuncia nun tribunal federal de Illinois, en acción colectiva (class action). "estas persoas non constitúen unha ameaza, e con todo, elas son tratadas como terroristas", indica a Harvey Grossman, o avogado das familias e responsable do American Civil Liberties Union (ACLU).

O número de Americanos que recibiron tratamentos similares, tanto nas fronteiras como nos aeroportos, supera amplamente estes casos. O departamento americano da seguridade estableceu, o 26 de febreiro de 2007, un sitio Internet dedicado á reparación dos controis abusivos. En novembro, máis de 16.000 persoas encheron un formulario de reparación. Tratáronse só 7.400 solicitudes, tendo que esperar por termo medio un mes e medio para que o seu caso fora examinado.

Homonimias
A base de datos do Centro de control do terrorismo (Terrorist Investigation Center ou TSC), trata supostamente de elaborar unha lista exhaustiva dos terroristas potenciais. As persoas detidas son probablemente vítimas dunha homonimia cun presunto terrorista.

Creada en setembro de 2003, en reacción ao 11 de setembro de 2001, a base antiterrorista, actualizada diariamente, alárgase cada mes: en abril de 2007, contaba con 700.000 rexistros, correspondendo en aproximadamente 300.000 individuos, o que representa catro veces máis que no 2004. segundo o departamento de xustiza, que redactou un informe sobre o centro en setembro de 2007,.20.000 novos datos engádese por termo medio cada mes.

O Centro de control do terrorismo sintetiza os datos de doce órganos federais. Estes datos están a disposición da maioría dos policías no territorio americano, e tamén dos persoal administrativo que expide os visados. In situ, os axentes poden así ter acceso á información recollida, cunha simple chamada telefónica, as 24 horas do día. Os federais acceden pola súa banda aos expedientes por unha conexión directa. O centro é coxestionado polos dous principais órganos de seguridade americanos que son o FBI e o departamento da seguridade interior. Con sede en Virginia del Norte, na costa Este, o organismo dirixido por Leonard Boyle dispoñía, no 2007, dun orzamento de 83 millóns de dólares (57,5 millóns de euros) e empregaba un pouco máis de 400 persoas.

"Armados e perigosos"
Cun persoal tan escaso, a base de datos non está libre de lagoas. As modalidades de inscrición na lista son borrosas: todo terrorista "presunto" pode figurar na lista. "os criterios para figurar na base son asombrosamente baixos", observa o avogado Harvey Grossman.

Segundo o texto da denuncia de Akifur Rahman, "o proceso de clasificación é caótico, irracional, e fundado sobre información pouco fiable", precisa, "con cidadáns a miúdo cualificados sen ningún motivo de ‘individuos armados e perigosos'".