Vieiros

Despois dunha longa espera, o venres chega ás pantallas de todo o Estado Hotel Tívoli, o segundo filme dirixido por Antón Reixa e que conta cunha manchea de actores do país entre o seu elenco. É unha coprodución galega, portuguesa, dinamarquesa e arxentina que trata sobre as vivencias e os sentimentos de moi diversos grupos de persoas, unidos por un chisqueiro que vai cambiando de mans. Despois das súas preestreas o mércores en Barcelona e o xoves na Coruña, o director, coguionista e produtor do filme amosouse sorprendido pola súa acollida, pois nun principio se concibira como un drama.

Vieiros: Como foi o proceso de creación do filme até a súa chegada final ás pantallas?

Antón Reixa: Foi un proceso lento por dous motivos: por unha banda, somos moi rigorosos e temos moito coidado na elaboración da película e, por outra, porque é unha coprodución internacional e resulta moi laboriosa de montar. Participan Galiza, Portugal, Dinamarca e Arxentina. Ademais, estiven enfermo durante a posprodución, o que alongou aínda máis a saída. Penso que é necesario que os proxectos maduren. Foi unha anécdota casual: unha sobriña lembroume que tiña que intervir nun acto de Intermón polo Día Internacional da Infancia. Eu esquecérao e non tivera tempo para preparar o discurso. Lembrei que o repertorio era un pouco obsceno, así que tentei inventar unha historia que remataba cuns nenos da rúa. Foi un desastre. Tiña que elaborala mellor. E aí comezou a evolucionar.

V: Hotel Tívoli rodouse en castelán, pero é posíbel facer cine en galego?

A. R.: É difícil facer cine en galego hoxe en día. Neste caso, porque é unha coprodución, pero tamén porque o financiamento depende en España moito das televisións, e hai o costume de que case todo se faga con son directo. Poderían ser con son directo en galego e dobradas, pero pénsase que sería un problema. Pero non é máis ca un prexuízo, porque se ve cine inglés dobrado. A situación do galego no cinema é moi europea: o idioma de rodaxe é un atranco. Para o mesmo con outras linguas con poucos falantes: o flamengo, as linguas nórdicas...

V: O filme estréase casualmente o mesmo día ca unha superprodución como Spiderman 3. Como pode competir Hotel Tívoli con semellante rival?

A. R.: Non hai un enfrontamento. Nós buscamos un lugar nas pantallas, pero en realidade non hai competencia entre dous filmes tan distintos. Ao final hai que pensar que o público va vai ver Spiderman 3 non vai ver Hotel Tívoli, e viceversa.

V: Como foi a reacción do público nos pases de preestrea, se é que iso nos pode dar unha mostra de como funcionará nas salas?

A. R.: Foi unha experiencia moi agradable. Non eramos conscientes de que o filme, en realidade, era unha comedia. Vimos que hai un efecto cómico moi alto. Nalgunhas escenas había minutos de gargalladas coas que non contabamos.